Droomstart voor de A-ploeg in Geluwe. Al na 1 minuut opende Pedro de score met een afstandsschot. De vreugde om de voorsprong was van korte duur, want amper 9 minuten later schatte doelman en penaltyspecialist Bart een bal verkeerd in. De thuisspits maakte onverbiddelijk gelijk. Door de strakke wind en de felle regen verwaterde het spel, maar toch bleven we de kansen aan elkaar rijgen. Zo liet Klaas na om een uitstekende voorzet van dichtbij binnen te tikken. Thuisploeg Geluwe reageerde meteen, maar goalie Bart zette zijn foutje recht met een knappe redding. De match kabbelde verder en onze A-ploeg creëerde kans na kans. Alleen de afwerking bleef in gebreke. Toen ook Kristof enkele uitstekende mogelijkheden liet liggen vond Angelo het welletjes. Net voor de rust bracht hij ons terug verdiend op voorsprong, nadat hij een terugbotsende bal met een mooie draaibeweging tegen de touwen jaagde. Een echte spitsengoal.
De tweede helft kwamen 3 nieuwe namen op het veld. De Hoppeplukkers kwamen nu een pak gemotiveerder over dan SK Geluwe, dat ondertussen met een drietal half geblesseerden tussen de lijnen stond. Al snel sloeg Dries, met een zacht maar raak schot, een kleine kloof. 1-3. De zwart-witten zakten nu als een pudding in elkaar en onze doelkansen stapelden zich nu in snel tempo op. In de sporadische tegenprikken zat er niets van gif. In de 60ste minuut zette Pedro een knappe actie op, bracht de bal bij Maarten die met een mooie assist Angelo de 1-4 liet potten. Even later schilderde Mark een hoekschop op het hoofd van Dries die niet aarzelde om de bal in het kruis te koppen. 1-5. De 1-6 kwam er door Kristof, die Kim vrijspeelde en perfect Dries in stelling bracht. Dries, die met lichte maagklachten op de bank startte, had maar een half uur nodig om een hattrick te scoren. In het slot van de match legde Dries onbaatzuchtig af voor Kristof, die zo ook nog zijn verdiende goaltje meepikte. Eindstand 1-7.
We noteren nog het wederoptreden van de jarige Steve Blanckaert, die voor velen van ons onverwacht de Geluwse kleedkamer kwam ‘binnengewaaid’. Steve speelde alsof hij nooit was weggeweest. Op de vraag of dit naar meer smaakte kwam er enkel een geheimzinnig glimlachje…