Bissegem zakte af naar Poperinge zonder wisselspelers. Ook heel wat afwezigen bij de thuisploeg, dat enkel Matthijs op de bank posteerde. De match begon vrij evenwichtig, met iets meer balbezit voor KFC. Toch vond Poperinge geen gaatje in de Bissegemse organisatie. Na een kwartier zette de bezoekende spits, die veel te veel tijd en ruimte kreeg, met een gelukje de 0-1 op het bord. Op dat moment tegen het spelbeeld in. De eerste scherpe tegenactie kwam er in de 25ste minuut, toen Klaas gevat counterde en de bal voor doel bracht. Maar geharrewar en te veel gepingel en weg was de open kans voor liefst drie spelers! 10 minuten later nog een venijnige prik, nu vanop rechts. Steve lanceerde Maarten op de flank, die de bal tot bij spits Dries schoof. Jammer genoeg knalde Dries de reuzekans nipt over.
En wie zijn kansen mist, krijgt in het voetbal vaak het deksel op de neus. Want nog voor de rust scoorde dezelfde spits zijn tweede van de voormiddag. En het was er opnieuw ééntje in cadeauverpakking. De thuisploeg slaagde er maar niet in om te scoren, ook niet toen op slag van rust Dries een hoekschop op de lat kopte en de rebound via Kurt op de doelman belandde. Bissegem, zonder gevaarlijk te zijn, 0-2 voor aan de rust.
Na enkele pittige discussies tijdens de pauze, rekenden we erop om de scheve situatie zo snel mogelijk recht te zetten. Van dit plannetje kwam echter niets in huis. Al na één minuut moest Steve aan de kant door een blessure, en luttele minuten later stond het al 0-3. Bissegem geloofde steeds meer in hun kunnen, terwijl bij de thuisploeg het omgekeerde denkproces onomkeerbaar was ingezet. Onze ploeg zakte als een pudding in elkaar en incasseerde op vijf minuten tijd liefst drie extra tegendoelpunten. Zelfs de eer redden zat er voor de rood-gelen niet meer in. In tegendeel, want alsof 0-6 nog niet genoeg was, liep de score nog op tot 0-8. Lang geleden dat de A-ploeg nog zo’n pandoering kreeg. Als we volgende week wat willen rapen in Meulebeke, dan zullen we uit een heel ander vaatje mogen tappen.